Svava í Arnarfelli

Þegar ég fór að sækja myndirnar mína til innrammarans, hitti ég fyrir þennan unga dreng sem snaraði sérínn í kofann og kom út með myndirnar í svona ljómandi fínum römmum. Þegar ég spurði um handverksmanninn svaraði hann: "grandpa is gone"! Ja, hérna hugsaði ég, maðurinn hefur dáið yfir inrömmuninni! En það var víst ekki laveg svona alvarlegt, hann var bara ekki heima! Ekki alveg með enskuna á hreinu!! En stráksi tók verkefnið sem afi hafði úthlutað honum mjög alvarlega, afi hafði sagt að það mætti bara bere eina mynd í einu út í bílinn og svo var gert. Rammarnir eru smíðaðir frá grunni, renndir og bæsaðir og mjög vel frá þessu öllu gengið. Og ég hafði ekki misskilið verðið; 1000 jamaicadollarar pr. stk. (ca. 1000 kr.ísl) Það var nú allt og sumt. Svo nú er að taka fram borvélina ógurlegu sem ég er enn með í láni.
Barry bankaði á gluggann áðan, erindið var að sýna mér býflugnabú sem hann hafði rekist á (í orðsins fyllstu, hann var allur útstunginn greyið!). Bæði honum og Vivet er mikið í mun að kenna mér og sýna hvað ég eigi að passa mig á, en líka ýmislegt gott, eins og hinir og þessir skrítnir ávextir. Þau eru voða góð við mig. Barry sagði mér svona í leiðinni að hann væri farinn að safna svo hann gæti keypt af mér bílinn þegar ég fer frá Jamaica. Og hann hefur ekki einu sinni bílpróf!
Fjölbýlistréð er farið að fölna og ekki bara af undangengnu stressi. Hvað haldið þið, þeir brenndu ræturnar með logsuðtæki og svo á það bara að veslast upp og deyja. Svíðingar, níðingar og fúlmenni (þurfti nú að skoða samheitaorðabókina til að finna nógu sterk orð!) sem þessir þrjótar eru! Ég er alveg miður mín yfir þessu, hef áhyggjur af fuglunum. En eins og miss Monika sagði, þá eru fleiri tré á Jamaica! Ég veit það vel, það er ekki eins og þetta sé síðasta tréð sem hægt er að verpa í - en samt!!!