Svava í Arnarfelli

Það er ekki bara í henni Ammeríku sem allt "vokser sig stort", kryddjurtirnar mínar eru hreinlega að tryllast. mig er farið að gruna að sumt af þessu sé eitthvað annað en krydd, kóríander og timian verður bara ekki meters hátt! Eða hvað? Gæti hugsast að kryddfræin hafi drepist og einhverjar flugjurtir hafi tekið sér bólfestu í pottunum hjá mér? Og síðan stökkbreyst vegna froskapissins? Allavega vaxa nú torkennilegar jurtir á fullu, sumar eru komnar með blóm og ein þeirra með einhverskonar dingumdangl sem helst líkist mini-graskeri!

Og að þessu er ég búin að hlúa undanfarnar vikur og mánuði! Það verður spennandi að sjá hvernig þetta lítur út þegar ég kem heim aftur eftir 6 vikur1
Íbúðin við hliðina á okkur hefur mestmegnis staðið tóm síðan við fluttum inn, eigandinn hefur verið í Kanada hjá dóttur sinni. Hún kom heim í gær og skundaði yfir til að heilsa mér. "Ég hef heyrt SVO mikið um þig" sagði konan og hló ekkert eins og fólkið hennar Vivet sem segir þetta sama við mig þegar það sér mig. Konan sem heitir Evelin er "frekar fullorðin", há og spengileg, snaggaraleg og talar voða hátt! "Give me a hug" sagði hún skipandi og með það sama var ég umföðmuð og kysst! Hlakka til að kynnast henni nánar, virðist vera hress og lifandi persóna.
Ég fer af stað til Evrópu á morgun (16. okt.), fyrst til Kaupmannahafnar og síðar til Íslands. Og auðvitað til Lofoten líka. Ari sendi mér um daginn krækju (http://www.discovernorway.no/) , kikkið endilega á þetta og sjáið hvað það er fallegt í Lofoten.
Annað sem vert er að skoða er heimasíða Guðbjargar og samstarfskvenna hennar í Møgtøj (http://www.moegtoej.dk), komið heilmikið meira inn á hana.
Jæja elskurnar, þá sjáumst við bara bráðum, hlakka til að hitta ykkur öll og að þessu sinni ætla ég sko að hafa góðan tíma til þess! Farið vel með ykkur, KNUS í öll hús.

HALLÓ!! Maður hefur nú ekki mikinn tíma til að blogga í henni ammeríku, allt á myljandi ferð og flugi þar. Komum til MoBay í gær eftir langt ferðalag frá San Fran, með langri og leiðinlegri millilendingu í Atlanta. Gott frí með mörgum upplifunum, en líka voða gott að koma heim. Það er sko ekki lýgi að allt sé stórt í Ameríku, þvílíkt og annað eins. Hvort sem um var að ræða húsin eins og þarna á þessarri mynd sem ég tók frá veitingastað á 54. hæð, matarskammtana sem voru gríðarlegrir, fólkið á götunni sem margt hvert var eins og tveir ég að breidd (og ég er nú ekki af "fjalarstærðinni"), trén í Yosemite


þjóðgarðinum sem lifa í árþúsundir og eru eins og tveir Sigfúsar í þverskurð og hæðin eftir því,















gríðarlegir þverhníptir klettaveggir eins og þessi sem er fleiri þúsund metra hár og þarna er fólk að klifra alla daga, árið um kring (tekur þá nokkra daga og þegar prílararnir þreytast, hengja þeir sig í net og dingla þarna utan á í appelsínugulri púpu á meðan þeir sofa!), brjáluð lætin í


spilavítunum sem stoppa ekki allann sólarhringinn og misundarlegt fólk með svipbrigðalaus andlit ganga um eins og múmíur (við Sigfús prófuðum smá, unnum pínu og töpuðum því öllu aftur!), eða víðátturnar í Napa Valley og nágrenni sem eru svo frjósamar að hægt væri að rækta þar mat handa öllum svöngu börnunum í heiminum.

Bandaríkjamenn eru líka afskaplega gestrisnar og vinalegar manneskjur. Stórir í því líka!




En því er ekki að neita að vínkjallararnir voru voða aðlaðandi! Vi' forum í nokkrar smakkanir, mest í litlu "víneríin" sem framleiða lítið magn og selja ekki í verslanir. Athygli er vert, að það sem okkur Sigfúsi fannst langbesta vínið, er framleitt af ungum dönskættuðum manni. Pabbi hans, sem er hálfur dani, er einn af þekktustu vínræktendunum í Napa Valley.







Við og ferðafélagar okkar sem eru 4 vinir Sigfúsar frá námsárunum í Kaupmannahöfn og konur þeirra, leigðum 2 bíla sem við keyrum um í. Ætlunin var að skiptast á um að sitja í bíunum, en á fyrsta degi myndaðist mikil samkennd í hvorum bíl fyrir sig, strax var farið að tala um "okkar" bíl og "þeirra" bíl og hvernig "þau hin" keyrðu! Við vorum 3 sem skiptumst á um að keyra, hvort í "sínum" bíl, við Sigfús vorum bílstjórar í sitt hvorum bílnum og reyndin varð sú að upphafleg skipting milli bílanna hélst frá upphafi til enda ferðarinnar. Enda voru allir ánægðastir með "sína áhöfn"!!
Í heildina góð og áhugaverð ferð, en mér kom á óvart hvað það var kalt í Kaliforníu. Hélt þetta væri eitt af "heitu löndunum"!!

Var rétt í þessu að fá staðfestingu á ferðinni minni til Evrópu; ég fer frá MoBay á mánudaginn og verð komin til Kaupmannahafnar upp úr hádegi á þriðjudaginn. (17. okt) Tekur sig varla að taka upp úr töskunni, en ég þarf líklega öðruvísi fatnað í því ferðalagi! Þannig að við sjáumst fljótlega.