Svava í Arnarfelli

Ernesto renndi sér ljúflega framhjá norð-austur hluta Jamaica án þess að við yrðum hans vör. Eftir að hafa lullað eftir Karabískahafinu, sveigt fram og til baka, bætt í og dregið úr hraða og vindstyrk frá einum klukkutíma til annars, ákvað hann svo að lokum að það væri Castro og fjölskylda sem ættu að finna fyrir honum frekar en við á Jamaica. Hvernig hann ætlar sér svo að spóla sig upp eftir USA er ennþá óljóst, eins og er virðist hann ætla að bruna eftir endilöngu Frórída eftir að hafa safnað orku eftir Kúbuheimsóknina. Þetta er nú meira fyrirbærið þessi "hurricane", ekkert að marka þá, engin ákevðin stefna og virðist sem þetta lifi sínu eigin tryllta lífi. En við fengum góða æfingu í undirbúningi sem við búum að næst þegar "Tropical depression" myndast í karabíska hafinu. En helvískur hafði af okkur ferðina til Mandeville! Í staðinn áttum við rólega helgi heima, sem var auðvitað heldur ekki slæmt. Og Mandeville fer ekki langt!
Vivet ljómaði þegar hún kom í morgun: "Guð var með okkur" sagði hún. Það var mannmargt í kirkjunni hennar á sunnudaginn og trúa þau að kraftur bænarinnar hafi beint Ernesto frá þeim. Hver veit, kannski er það rétt. Castro hefði þá betur farið í kirkju! Hafið góðan dag elskurnar!