miðvikudagur, ágúst 09, 2006
Hefur einhver ykkar reynt að kaupa veislufatnaði í 35 stiga hita? Fara inn í koftkælingarlausa verslun sem selur allt frá nöglum og bíldekkjum upp í glitrandi samkvæmisklæðnað og hreinlega allt þar á milli? Fara með stakk af undarlegum síðkjólum inn í búningsklefa sem er svo lítill að ekki er hægt að skipta um skoðun þar, hvað þá föt? (og vera í miðju bloggi þegar rafmagnið fer? en þetta var nú utan dagskrár!) Og á meðan þið reynið að troða gerfiefninu yfir kósveitt skinnið, heyrið þið Miss Moniku hundskamma afgreiðslufólkið fyrir allt og ekkert? Ef þið viðið hvað ég er að tala um skiljið þið að eftir 5 klukkustunda árangurslaust "sjopping" var ég örmagna! Ef þið hafið ekki prófað þetta, þá við ég bara segja; verið ekkert að prófa!
En búðarrápi okkar Moniku lauk án teljandi árangurs, nema ef vera skildi að ég kom á alveg nýja staði í bænum og það var auðvitað áhugavert og svo kynntist ég alveg nýjum hliðum á Miss Moniku! En það fara nefnilega allar konur með konum til USA til að versla föt! Til Miami eða New York amk. tvisvar á ári, svo ég er bara hallærisleg að vera að kaupa föt í MoBay!! En á einum staðnum var reyndar kjóll sem var ekki alveg vonlaus, held ég! Allavega ákvað ég að kaupa hann þrátt fyrir að hann væri alltof víður, svona hér og hvar. Ég keypti hann aðallega vegna þess að Monika sagðist þekkja klæðskera sem gæti reddað þessu (mér fannst áhugvert að sjá hvernig það væri!), kjóllinn var mjög ódýr og svo var ég farin að vorkenna stelpugreyinu sem var að hjálpa mér, bæði fannst henni svo leiðinlegt að eiga ekkert handa mér og svo var Monika búin að skamma hana svo mikið! Klæðskerann fundum við svo upp á hanabjálka í hálfhrundu húsi og þar þurfti ég enn einu sinni að skipta um föt og að þessu sinni út í horni á saumastofunni sem hefur verið ca. 3x2 metrar að stærð. Monika tuðaði við manninn á meðan hann strikaði bókstaflega allann kjólinn (sem er svartur) með blárri krít. Jæja, hugsaði ég, þetta hefur allavega verið upplifun, því kjóllinn hlýtur að eyðileggjast á þessu. En maðurinn bar sig vel og sagðist koma með kjólinn heim til mín á föstudaginn. Flott þjónusta, hverju sem öðru líður! Og ekki verður kostnaður við breytingu til að setja mig á hausinn; 300 jamaicadollara (ca 300 ísl. kr./30 danskar) tekur hann fyrir og sjálfsagt þarf hann að spretta mest öllum kjólnum upp, þar á meðal rennilásnum! En ég held ekki að ég eigi eftir að nota þennann kjól mikið, allavega ekki á laugardaginn í fínu veisluna. Svo vandamálið er óleyst; í hverju á ég vera á laugardaginn!!!
En mikið svakalega var gott að skella sér í laugina þegar heim kom!
En búðarrápi okkar Moniku lauk án teljandi árangurs, nema ef vera skildi að ég kom á alveg nýja staði í bænum og það var auðvitað áhugavert og svo kynntist ég alveg nýjum hliðum á Miss Moniku! En það fara nefnilega allar konur með konum til USA til að versla föt! Til Miami eða New York amk. tvisvar á ári, svo ég er bara hallærisleg að vera að kaupa föt í MoBay!! En á einum staðnum var reyndar kjóll sem var ekki alveg vonlaus, held ég! Allavega ákvað ég að kaupa hann þrátt fyrir að hann væri alltof víður, svona hér og hvar. Ég keypti hann aðallega vegna þess að Monika sagðist þekkja klæðskera sem gæti reddað þessu (mér fannst áhugvert að sjá hvernig það væri!), kjóllinn var mjög ódýr og svo var ég farin að vorkenna stelpugreyinu sem var að hjálpa mér, bæði fannst henni svo leiðinlegt að eiga ekkert handa mér og svo var Monika búin að skamma hana svo mikið! Klæðskerann fundum við svo upp á hanabjálka í hálfhrundu húsi og þar þurfti ég enn einu sinni að skipta um föt og að þessu sinni út í horni á saumastofunni sem hefur verið ca. 3x2 metrar að stærð. Monika tuðaði við manninn á meðan hann strikaði bókstaflega allann kjólinn (sem er svartur) með blárri krít. Jæja, hugsaði ég, þetta hefur allavega verið upplifun, því kjóllinn hlýtur að eyðileggjast á þessu. En maðurinn bar sig vel og sagðist koma með kjólinn heim til mín á föstudaginn. Flott þjónusta, hverju sem öðru líður! Og ekki verður kostnaður við breytingu til að setja mig á hausinn; 300 jamaicadollara (ca 300 ísl. kr./30 danskar) tekur hann fyrir og sjálfsagt þarf hann að spretta mest öllum kjólnum upp, þar á meðal rennilásnum! En ég held ekki að ég eigi eftir að nota þennann kjól mikið, allavega ekki á laugardaginn í fínu veisluna. Svo vandamálið er óleyst; í hverju á ég vera á laugardaginn!!!
En mikið svakalega var gott að skella sér í laugina þegar heim kom!
Comments:
Skrifa ummæli