Svava í Arnarfelli

Við vorum í afmæli í gærkvöldi, Peter samstarfsmaður Sigfúsar varð "21. árs" (x2!) og bauð til veislu heima hjá sér, en hann býr við smábátahöfnina. (Rétt hjá siglingaklúbbnum)

Peter býr með jamaicanskri konu, henni Söru sem er ljósmyndari. "var ég með opin augu" spurði hún um leið og ég smellti af! Aldrei dettur mér í hug að spyrja svona, enda oft með lokuð augu á myndum!

Sara hafði undirbúið afmælið og allt var samkvæmt jamaicönskum venjum. Mikið skreytt með blómum og blöðrum og maturinn auðvitað jamaicanskur. Ég ákvað að láta nú verða af því að snakka geit í karrý, sem er einn helsti þjóðarrétturinn. Hef alltaf haft hálfgerðan ímugust á þessum rétti, sé alltaf fyrir mér hana Heiðu sem bjó hjá afa sínum og hjálpaði Pétri vini sínum að passa geiturnar upp í fjöllunum. (Var þetta ekki einhverstaðar í Austurríki?) Þar voru geiturnar vinir fólksins, bara mjólkaðar einstaka sinnum en alls ekki étnar. Í mínum huga eru geitur því meira eins og gæludýr, ekki étum við hunda eða ketti í okkar hluta heimsins, eða hvað? En hér eru þær étnar og alltaf í karrysósu. það er skemmst frá því að segja að ég smakkaði - og þá er ég búin að því. Þetta fannst mér (eins og mig svosum grunaði) ekki góður matur!

Einn af gestunum var sonur vinafólks Peters, hann varð alveg gáttaður þegar ég sagðist vita hvað hann væri gamall. "Þú ert sex ára" sagði ég. "Hvernig veitu það, ég varð sex ára á sunnudaginn" svaraði sá stutti og fannst ég voða klár.

Þið megið geta afhverju ég sá það! Ein tönn farin!