Svava í Arnarfelli

Daginn er verulega farið að lengja í MoBay. Þessa dagana kemur sólin upp ca. korter fyrir sex, já þetta er rétt skilið ca. kl. 5.45!

Og ég B-manneskjan er gjarna komin á ról þá! Tók þessa mynd í morgun kl. 5.41, sólarupprásin var með endemum falleg, enn var hálf dimmt þegar sólin skreið yfir fjallið, himininn eldrauður og algjör þögn ríkti. Nokkrum mínútum seinna var allt komið á fulla ferð; fuglarnir sungu, litrík fiðrildi flugu fram og tilbaka, rámir nývaknaðir hundar geltu í fjarska og sólin komin hátt á loft. Meiri hraðinn á henni upp á morgnana. Ég er alltaf jafnhugfangin af þessum morgunstundum.

Seinna í dag gerði ég uppgötvun; nú þarf ég ekki lengur að velta fyrir mér hvurs kúkur var í skápnum, sökudólgurinn sýndi sig og þetta var eins og mig grunaði; stór og ógeðslegur kakkalakki var búinn að hreiðra um sig inn í horni. Honum var snarlega drekkt í gusu úr eiturbauknum ógurlega, allt rifið út úr skápnum og þvegið (eða hent!), skáparnir spreyjaðir með eitri, síðan sápuskrúbbaðir, pússaðir og loftaðir og að síðustu spreyjaði ég vellyktandi inn í öll horn! Eflaust verður barrnálabragð af öllu sem eldað verður hér á næstunni, en allt er betra en ...! En hér eftir þekki ég kakkalakkakúk hvar sem ég sé hann!