Svava í Arnarfelli

Það er búið að skíra hana Crissy litlu, hún heitir Laguanna Renae Mitchell. Renae er fornafn pabba hennar, hans Chris (!) og Mitchell er eftirnafn hans. Hér virðist fólk vera skírt einu nafni en kallað einhverju öðru. Allavega er hún guðdóttir mín kölluð Crissy. Er hún ekki sæt!

Þetta var maraþon athöfn, í þrjá klukkutíma var allt á fullu í kirkjunni, sungið, dansað, hallelljúað, hlegið og grátið. Presturinn (hvítur kvennprestur) hélt þrumuræðu með miklum tilfæringum og fólk sýndi velþóknun sína á ræðunni með klappi, hrópum og köllum.

Auk Crissyar var ca. 6 ára strákur skírður og við Crissy fylgdumst forviða með aðförum prestsins. Það voru svo svakalega læti í henni og þvílíkt sem lún las yfir strákgreyinu.

Okkur var þarna öllum stillt upp framan við söfnuðinn sem klappaði og stappaði á meðans presturinn bað fyrir börnunum og dreypti olíu á enni þeirra.

Ég stend þarna á milli foreldranna; Marciu og Chris.

Atgangurinn og krafturinn í prestinum var slíkur, að fólk hnég niður í stórun stíl, lá bara allt í einu marflatt á gólfinu. Það var greinilega búist við þessu, því tveir menn gengu um og breiddu teppi yfir þá "föllnu". Seinna stóðu nú samt allir upp og gengu til sæta sinna, en þá gjarna útgrátnir. Já, það er sko kraftur í heilaga andanum í þessari kirkju!
En mikið svakalega er undarlegt að fylgjast með svona nokkru!